شهرداد خبیر – چون به گذشته تاریخی و نامه اعمال نیاکانم می نگرم، شاید با طرح صدها باید و نباید، آنان را قضاوت کنم و حکم به محکومیت شان دهم. اما در این جغرافیای خشک و فقر و زور و اختناق، یک سُنّت شریف هست که امروز بلطف ج.ا. مغفول و ابتر و اخته مانده که هیچ، چنگال زشت سانسور حاکمیت، جز در موارد اشاعه خرافات و تکرار خزعبلات، به قتل آن کمر بسته! مقایسه فرهنگ و صنعت و سنت استنساخ دیروز و صنعت نشر امروز! منظور من است. قضیه از این قرار است: کمتر پادشاه یا حاکمی با همۀ جباریت و جبروت و مهابت بوده که در تاریخ ما به اندازه سرمستی از شمیم خون ،به دیوانسالاران، شعرا یا هنرمندان به هر دلیل احترام و ارج روا نمی داشته است…